Ściany działowe ażurowe, pełne, szkieletowe – wybór technologii ich wznoszenia zawiera obecnie bardzo duże spektrum możliwości. Niezmienny jest jednak fakt, iż jako element wyznaczający funkcjonalny podział każdego wnętrza wymagają one rozsądnego doboru i planowania.
Do niedawna ściany działowe budowano z pełnego muru, a projekty architektoniczne uwzględniały je jako stałe, niezmienne elementy planu mieszkania czy domu. Rozwój technologii i dostępność materiałów budowlanych znacznie zmieniły ten stan rzeczy i obecnie ścianki działowe to elementy ruchome, podlegające znacznej modyfikacji w zależności od potrzeb. Ich konstrukcje, oddzielające daną przestrzeń, w razie potrzeby można zdemontować, a tym samym zmienić układ całego wnętrza.
Od czego rozpocząć planowanie budowy ścianek działowych?
Możliwości jest dużo. Na wstępie trzeba zastanowić się nad celem, w jakim stawiamy ścianę. W zależności od jej funkcji, wybierzemy bowiem jej rodzaj.
Ściany działowe możemy wykonać jako:
– murowane – z cegieł, pustaków lub bloczków,
– szkieletowe – drewniane lub stalowe, z poszyciem z płyt gipsowo-kartonowych ściany działowe stolarskie (z drewna, sklejki lub płyt pilśniowych)
– szklane – z pustaków zwanych luksferami (szczególnie, gdy zależy nam na ściance, której zadaniem będzie doświetlenie wnętrza i podniesienie jego atrakcyjności).
Istotną cechą wszystkich ścian działowych jest ich ciężar, dlatego przede wszystkim bierzemy pod uwagę maksymalną dopuszczalną nośność stropu na metr kwadratowy. Takie dane muszą być zawarte w projekcie architektonicznym budynku i absolutnie nie należy przekraczać podanego limitu, gdyż grozi to poważnymi konsekwencjami, a w najgorszym przypadku nawet zarwaniem się stropu. Ciężar ścianki zależy od zastosowanego materiału, jej grubości i technologii wykonania. Różnice są znaczne – metr kwadratowy ściany o grubości 12 cm wykonanej z cegły dziurawki i wykończonej tynkiem mineralnym waży ok. 230 kg, a z płyt gipsowo-kartonowych na szkielecie aluminiowym 30 kg, a zatem o 200 kg mniej.
Z czego budować ściany działowe?
Możliwości budowy ścian działowych obecnie jest wiele. Jedno z rozwiązań to budowa tradycyjnej pełnej ściany murowanej z pustaków, cegieł, betonowych bloczków czy innych materiałów przeznaczonych do murowania ścian. Jeżeli do budowy ścianki wykorzystamy cegłę klinkierową, która sama w sobie jest nie tylko budulcem, ale i materiałem dekoracyjnym to nie ma konieczności stosowania żadnego dodatkowego wykończenia zewnętrznego. W innym wypadku murowaną konstrukcję zazwyczaj pokrywamy standardowymi tynkami cementowo cementowo-wapiennymi, gładziami gipsowymi lub tynkami dekoracyjnymi. Murowane ściany działowe można zabezpieczyć przed wilgocią za pomocą warstwy izolacyjnej, wykonanej np. z tzw. płynnej folii, dlatego idealnie nadają się do wykorzystania w przypadku wilgotnych pomieszczeń, jak kuchnia czy łazienka.
Popularną i stosunkowo lekką ścianą działową murowaną jest przegroda zbudowana z betonu komórkowego, do budowy której używa się płytek o grubości 11,5 cm, ułożonych na zaprawie cementowo-wapiennej lub klejowej. W przypadku jej zastosowania trzeba pamiętać o przewiązywaniu kolejnych warstw oraz o tym, że ściany o rozpiętości ponad 5 m wymagają zbrojenia prętami stalowymi.
Ponadto, zastosowanie zaprawy klejowej wymaga szczególnej staranności wykonania, gdyż płytki muruje się wtedy na cienkie spoiny.
Ściana z pełnego muru jest bardzo wytrzymała i stanowi bardzo dobre wygłuszenie pomieszczenia, ale raz wybudowana, w praktyce dzieli wnętrze na stałe, la jej rozbiórka wiąże się z koniecznością przeprowadzenia remontu całego wnętrza i skuwaniem powierzchni. Z uwagi na ten fakt jest to też konstrukcja najmniej praktyczna.
[sam_zone id=”6″ codes=”true”]
Dużo lepiej sprawdzają się ścianki w systemach suchej zabudowy, których parametry izolacji akustycznej są zbliżone do ścian murowanych, lecz mają tą przewagą, że łatwo je rozebrać. Można zbudować ściankę pełną, ażurową, przepuszczającą światło lub ozdobną wykonaną np.: z drewna.
Ściany działowe z płyt gipsowo-kartonowych mają tę przewagę nad zabudową murowaną, że dają możliwość dowolnego kształtowania przestrzeni. Dodatkowo w przypadku remontu i konieczności zmiany układu wnętrza można je łatwo i szybko rozebrać. Kolejnym plusem ścian gipsowo-kartonowych jest fakt, że ich budowa nie wymaga całej ekipy fachowców, gdyż prosty montaż umożliwia wykonanie konstrukcji nawet średniozaawansowanemu majsterkowiczowi. Ściany z płyt gipsowo-kartonowych są lekkie i nie obciążają stropu w takim stopniu jak ścianki pełne, dlatego praktycznie nie ma ograniczeń do ich stosowania. Nie bez znaczenia są również dobre właściwości akustyczne, pod warunkiem, że wykorzystamy wełnę o podwyższonej dźwiękochłonności. Ich konstrukcja oparta na szkielecie z aluminiowych profili, wypełnionych ociepleniem z wełny mineralnej i poszyciem z płyt g-k daje możliwość budowy ścianek nie tylko na bazie linii prostych, ale i krzywoliniowych. Płyt odporne na ogień poprawiają właściwości przeciwpożarowe wnętrz, zwiększając bezpieczeństwo, szczególnie w przypadku zastosowania w domach z bali drewnianych, a płyty wodoodporne doskonale sprawdzą się w kuchni i łazience.
Jeśli potrzebujemy ścianki lekkiej, możemy także zdecydować się na ściankę stolarską, wykonywaną są z drewna, sklejki lub płyt pilśniowych. Do ich budowy przyda się stolarz, choć można na rynku znaleźć systemy zabudowy drewnianej do samodzielnego składania. Ścianki stolarskie skonstruowane są na wzór systemów suchej zabudowy z płyt g-k, lecz oparte na drewnianym szkielecie (często wypełnianym wełną mineralną) i płytach drewnopochodnych stanowiących poszycie. Ich największa zaleta to lekkość. Z uwagi na swoje wady, takie jak słaba izolacyjność akustyczna (drewno działa jak rezonator i znakomicie wzmacnia dźwięki) i mała odporność na wilgoć (nie można ich stosować w np.: łazienkach), nadają się głównie do wykorzystania jako dekoracje lub przepierzenia.
Luksfery, czyli ściany z pustaków szklanych łączonych zaprawą lub klejem charakteryzują się takimi samymi wadami jak ściany murowane na stałe. Są ciężkie, a więc nie każdy strop je udźwignie, a ponadto do ich budowy potrzeba fachowca i ciężko je w razie potrzeby rozebrać. Posiadają za to trzy cechy, które sprawiają, że czasem luksfery są niezastąpione w części rozwiązań. Po pierwsze – są niezwykle dekoracyjne i dzięki temu niezwykle podnoszą atrakcyjność wnętrz. Po drugie – mogą być w pełni wodoszczelne, więc mogą być stosowane w pomieszczeniach szczególnie narażonych na wilgoć. Po trzecie – doskonale przepuszczają światło, dlatego sprawdzają się wszędzie tam, gdzie budowa ściany działowej z innych materiałów spowodowałaby zaciemnienie pomieszczenia i konieczność oświetlania go wyłącznie sztucznym światłem. Często jeszcze budowa ścianki z luksferów kojarzona jest z utratą prywatności użytkowników danego pomieszczenia, warto jednak podkreślić, iż obecnie rynek oferuje nam nie tylko pustaki wykonane ze szkła przezroczystego ale także i matowego – przepuszczającego światło, jednak niepozwalającego podejrzeć, co dzieje się za ścianą.
